Wraz z rosnącą dostępnością saloników biznesowych na lotniskach rośnie niezadowolenie z panującego tam tłoku. Linie lotnicze szukają nowych rozwiązań, aby przyciągnąć do siebie i odzyskać zaufanie najbogatszych pasażerów.

© Pexels

Saloniki biznesowe (czy też poczekalnie biznesowe) miały zaoferować pasażerom wytchnienie przed zbliżającą się podróżą. Mogli oni nabrać sił korzystając z darmowych posiłków i napojów, wygodnych siedzeń, bogatego wyboru prasy, a nieraz także pryszniców. Jak sama nazwa wskazuje ich oferta była skierowana do zamożniejszej grupy pasażerów - posiadaczy biletów w klasie biznes. Spora część z nich podróżując w celach służbowych bardzo ceni sobie możliwość pracy w spokoju lub drzemki i odświeżenia się pod prysznicem w przerwie między lotami.

Wspomniany wzrost popularności latania nie ominął jednak saloników biznesowych. Rosnąca liczba gości sprawiła, że runęła ekskluzywność tego miejsca. Infrastruktura okazała się być nie wystarczająca względem wzrastającego zainteresowania pasażerów, w związku z czym pojawiły się kolejki przed wejściem, bufety zaczęły świecić pustkami, a w toaletach zaczął panować bałagan. Sporym echem w amerykańskich mediach odbił się artykuł w Wall Street Journal, gdzie goście saloników uskarżają się na drastycznie obniżającą się jakość usług oraz utratę ich dotychczasowego statusu będącego formą luksusu i wyróżnienia się spośród tłumu. Wywołało to falę krytyki na krytykujących innych gości za ich brak obycia i autorkę artykułu, którym zarzucono pogardę i klasizm.

© American Airlines

Spory wpływ na wzrost popularności saloników biznesowych miała usługa o nazwie Priority Pass. Posiadacze kart Priority Pass uzyskują dostęp do szerokiej sieci saloników na całym świecie, których liczbę obecnie szacuje się na ok. 1200. Choć program Priority Pass istnieje od 1992 r., drastyczny wzrost jego popularności przypada na 2016 r., kiedy to najwięksi wydawcy kart kredytowych jak JP Morgan Chase (JPM  ), American Express (AMX  ) czy Citigroup (C  ) jako jeden z benefitów dla posiadaczy kart dodali członkostwo w Priority Pass. Wcześniej były one dostępne jedynie dla podróżujących w klasie biznes i klasie pierwszej, czasami także pasażerów posiadających najwyższy status w programie lojalnościowym przewoźnika.

Saloników biznesowych nie ominęła digitalizacja usług. Aplikacje takie jak np. LoungeBuddy umożliwiają pasażerom ocenianie saloników oraz sprawdzanie na bieżąco ich dostępności. Niezwykle popularne stało się także kupowanie wejść do wybranych saloników poprzez tę aplikację. W mało obleganych porach można nabyć prawo wstępu do saloniku w bardzo atrakcyjnych cenach zaczynających się od 20 dolarów, co zważywszy na darmowe posiłki i napoje, może być opłacalne.

© American Airlines

Niezależnie od przyczyn i oceny niezadowolenia pasażerów klasy biznes i pierwszej z jakości usług świadczonych przez saloniki biznesowe, linie lotnicze poważnie potraktowały te uwagi. W konsekwencji zrewidowały one politykę wpuszczania osób niepodróżujących w klasie biznes lub pierwszej. Bardzo dobre recenzje na stronach i w aplikacjach oceniających saloniki szybko przekładały się na ogromny wzrost zainteresowania nimi ze strony pasażerów, co w konsekwencji prowadzi do przepełnienia i spadku zadowolenia gości. Dlatego wprowadzenie ograniczeń w dostępie nieraz było konieczne.

Podjęto także inwestycje w powiększenie istniejących saloników, podniesienie ich standardu oraz budowę nowych lokali. Przewoźnicy lotniczy przywiązują ogromną wagę do poziomu zadowolenia gości saloników, ponieważ doświadczenie w saloniku jest ważną składową całej podróży. W czasach zaostrzającej się globalnej konkurencji, zacierania się różnic w modelach biznesowych przewoźników prowadzącego do upraszczania taryf i redukcji marży, pasażerowie biznesowi są niezwykle cenną grupą klientów gwarantującym im solidny zarobek.

© Lufthansa Group

W szczególności pokaźne inwestycje musieli poczynić amerykańscy przewoźnicy, których saloniki coraz mocniej odbiegały standardem od tych należących do konkurentów z Azji czy Bliskiego Wschodu. W 2016 r. United (UAL  ) wraz z wprowadzeniem nowej klasy biznes na rejsach dalekodystansowych na swoich głównych lotniskach zaoferował także nowe saloniki Polaris dostępne jedynie dla pasażerów klasy biznes i pierwszej. Mogą oni tam skosztować dań a'la carte pochodzących z lokalnych restauracji czy odpocząć w strefie relaxu zaaranżowanych przez Saks Fifth Avenue. Podobne usługi oferuje American Airlines (AAL  ) we Flagship Lounge. Jak zauważają pasażerowie, widoczna jest znaczna poprawa ich jakości, ale w dalszym ciągu amerykańskie saloniki ustępują tym w Europie czy Azji. Np. pasażerowie klasy pierwszej Air France w saloniku na lotnisku Charlesa de Gaulla w Paryżu mogą spróbować dań przyrządzonych przez Alaina Ducasse, a następnie oddać się masażowi w SPA. Swiss na lotnisku w Zurychu udostępnia pasażerom sypialnie z widokiem na płytę postojową, a Etihad na lotnisku w Abu Dhabi siłownię.

Przepełnione saloniki stworzyły nową niszę na rynku. Pasażerowie, którzy dalej chcą się poczuć jak wybrany 1% mogą skorzystać z ekskluzywnych terminali VIP. Są one dostępne m.in. w portach lotniczych we Frankfurcie, Londynie Heathrow, a od niedawna także w Los Angeles. The Private Suite, bo tak nazywa się nowa usługa, jest dostępna zarówno dla pasażerów na rejsach krajowych i międzynarodowych. Korzystając z oddzielnego budynku unikają oni kolejek przy odprawie, kontroli bezpieczeństwa czy boardingu, jak również nie mają do czynienia z hałasem i tłumem panującym w terminalu. Do dyspozycji jest 13 prywatnych suit, gdzie pasażer wraz z gośćmi może oczekiwać na lot. Do samolotu zostaną przewiezieni najnowszym BMW Serii 7. Usługa ta jak nietrudno się domyślić nie należy do najtańszych. Osoby, które zdecydują się na wykupienie za 4 500 dolarów rocznego członkostwa, za wizytę w The Private Suite zapłacą 2 700 w przypadku lotu krajowego lub 3 000 dolarów w przypadku lotu międzynarodowego. Osoby bez wykupionego członkostwa zapłacą odpowiednio 3 500 i 4 000 dolarów. W przeciwieństwie do członków, którzy mogą zabrać ze sobą bez dodatkowych opłat 3 osoby, pasażerowie nie posiadający członkostwa mogą zabrać jedynie dwie osoby i nie mogą liczyć na usługi dodatkowe jak zamawiany wcześniej posiłek, usługę szoferską na parkingu i mycie samochodu czy salę wideokonferencyjną.